Έγραφα στην ανάρτηση της 23 Μαρτίου για τις επικείμενες -τότε- εξελίξεις σε σχέση με την οικονομική κρίση:
"Είναι βέβαιο ότι μετά το σοκ που θα προκαλέσει, η όποια "λύση" προκριθεί στην Εσπερία, θα ακολουθήσει αναπόφευκτα μια ενδοσκόπηση στο εσωτερικό για τα αίτια και τους υπευθύνους.
Όσο πιο επώδυνη θα είναι αυτή η λύση αυτή, τόσο πιο αμείλικτα θα τίθενται τα ερωτήματα από εμάς τους πολίτες. Στάση αντανακλαστική. Όχι όμως ώριμη ως προς το χρόνο της αφύπνισής μας."
Πράγματι οι εδώ και ένα 20ημερο πολιτικοοικονομικές εξελίξεις έχουν προκαλέσει την -όχι άδικη- οργή της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό που ωστόσο προσδοκούμε είναι να δούμε τις δυνάμεις της που είναι ακόμη ζωντανές (σίγουρα υπάρχουν), που μπορούν να ορθώσουν ανάστημα, να αναδείξουν τα πραγματικά αίτια της κρίσης, να προσδιορίσουν τις ευθύνες των πολιτών (και όχι μόνο των πολιτικών) αλλά και να προτάξουν την ιδεολογία της υπέρβασής της.
Γιατί η οργή είναι σίγουρα καθαρκτική. Δεν είναι όμως απαραίτητα γόνιμη.
