Οικονομική κρίση και εξορθολογισμός της δημόσιας ζωής

Απόλυτη αβεβαιότητα στις εξελίξεις που θα δρομολογήσει η οικονομική κρίση στη χώρα μας.

Απόλυτη και η αδυναμία των πολιτών να κατανοήσουν -ούτε κουβέντα να επηρεάσουν- τις εξελίξεις που δρομολογούνται για το μέλλον τους.

Είναι βέβαιο ότι μετά το σοκ που θα προκαλέσει, η όποια "λύση" προκριθεί στην Εσπερία, θα ακολουθήσει αναπόφευκτα μια ενδοσκόπηση στο εσωτερικό για τα αίτια και τους υπευθύνους.

Όσο πιο επώδυνη θα είναι αυτή η λύση αυτή, τόσο πιο αμείλικτα θα τίθενται τα ερωτήματα από εμάς τους πολίτες. Στάση αντανακλαστική. Όχι όμως ώριμη ως προς το χρόνο της αφύπνισής μας.

Μία ωστόσο παρουσιάζεται ευκαιρία, ευκαιρία σαν και αυτές που εμφανίζονται μόνο όταν "ανακατέβεται η σούπα". Η ευκαιρία αυτή είναι ο εξορθολογισμός της δημόσιας ζωής εν γένει, πρωταρχικά δε της πολιτικής.

Εξόρθολογισμός, ο οποίος απαιτεί -σε αδρές γραμμές- τη δημιουργία ισχυρών (επιτέλους) θεσμών στη χώρα, την ουσιαστική διάκριση των εξουσιών (ναι, και των τεσσάρων), την κοινωνική ενεργοποίηση των πολιτών, την αποδόμηση της υπέρ πάντων (εφήμερης οπως αποδεικνύεται) ιδιοτέλειας που στην ελληνική κοινωνία θεωρείται αυτονόητη, και το- δυσκολότερο ίσως όλων- την αποκατάσταση των εννοιών που έχουν σκοπίμως κακοποιηθεί στη δημόσια ζωή.

Αν ως πολίτες χάσουμε και αυτήν την ευκαιρία να υπερβούμε τις παιδικές ασθένειες που χαρακτηρίζουν τον τρόπο με το οποίο προσεγγίζουμε τα δημόσια πράγματα και για άλλη μια φορά αδρανήσουμε, είναι βέβαιο ότι το τέλμα στο οποίο έχουμε ήδη εισέλθει, δε θα έχει τέρμα. Η κοινωνική μας χρεοκοπία προηγήθηκε άλλωστε της οικονομικής.