Είμαστε πολύ τυχεροί

ΠΟΛΥ τυχεροί είμαστε! Που η γενιά μας δεν έζησε πόλεμο. Η Ελλάδα προόδευσε όσο προόδευσε γιατί τα τελευταία 60 χρόνια ό,τι φτιάχναμε -κουτσά, στραβά, όπως και να το φτιάχναμε- δεν γκρεμιζόταν από... βομβαρδισμούς. Γι' αυτό πράγματι είμαστε πολύ τυχεροί.
«ΤΩΡΑ έχουμε πόλεμο, μωρό μου, πόλεμο οικονομικό» γράφω εδώ και καιρό. Χθες η «Ε» το έβαλε τίτλο: «Κατάσταση πολέμου». Υπερβολές! Εγώ βλέπω ακόμα γεμάτους τους σκουπιδοτενεκέδες με τα λιγουρευτά αποφάγια των κατά φαντασίαν πλουσίων. Η συμμορία που οργανώνω θα χτυπάει τους τενεκέδες των βορείων και νοτίων προαστίων και θα πουλάει σε πολύ χαμηλή τιμή όσα λαχταριστά εγκαταλείπουν ακόμη οι καταρρέοντες κροίσοι.

ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ! Δεν πρόκειται ποτέ να γίνω κοκαλιάρης ή να κυκλοφορώ με την κοιλιά πρησμένη από την πείνα όπως οι παππούδες μας στην Κατοχή. Θα φάω κουκουνάρια! Τα λυσσακά μου θα φάω! Θα βοσκήσω χορτάρια στα παρτέρια της εθνικής οδού. Θα επιτεθώ στις γάτες που επιτίθενται στους σκουπιδοτενεκέδες και θα τις δαγκάσω! Σοβαρολογείς τώρα;

ΕΧΩ γκαρδιακούς φίλους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι με κοιτάζανε τον τελευταίο καιρό σχεδόν απορημένοι: «Ποια κρίση; Μη μου πεις ότι έχεις κι εσύ τώρα πρόβλημα... Υπερβάλλεις». Δεν θα πάθουνε δα και καμιά μεγάλη ζημιά. Μια μείωση του εισοδήματός τους της τάξης του 30%. Σιγά τα ωά! Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε ήδη στο μείον 75-80% και μέχρι το καλοκαίρι μπορεί να χρωστάμε πλέον των Ελλήνων και σε όποιον Μαροκινό, Πακιστανό και Σενεγαλέζο κυκλοφορεί εδώ τριγύρω και μας βάζει γκολάκια...

ΠΟΛΥ τυχεροί οι δημόσιοι υπάλληλοι! Αφού δεν έγινε άρση της μονιμότητάς τους και θα 'χουνε για μια ζωή σιγουράντζα δουλειά. Διότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι ιδιωτικοί, δεν είμαστε καθόλου, μα καθόλου σίγουροι για το τι θα μας ξημερώσει αύριο το πρωί.

ΑΛΛΑ και πάλι δεν γκρινιάζω. Γιατί νιώθω πολύ τυχερός που ανήκω στους επιβιώσαντες της γενιάς μου. Η οποία, περιέργως πώς, ξεκληρίστηκε πρόωρα χωρίς να μπει σε πόλεμο. Αύριο συμπληρώνω 100 μέρες χωρίς τσιγάρο. Με 3-4 πακέτα που κάπνιζα αυτό σημαίνει 400 ευρώ τον μήνα οικονομία. Μείον άλλα τόσα το αυτοκίνητο που δεν το ξανακινώ και θα παραδώσω τις πινακίδες... Μείον άλλα τόσα (κομμένες) οι ταβέρνες και τα εστιατόρια... Μείον οι καφέδες, γιατί κάνω μόνος μου ομοιοπαθητική... Μείον 50% το σουπερμάρκετ γιατί ξαναρχίζω δίαιτα... Τι κόστος απομένει; Το ενοίκιο. Εγκαταλείπω το σπίτι όπου ζω και πάω σε πιο μικρό και πιο φτηνό. Κεριά θα ανάβω να μην πληρώνω ηλεκτρικό!

ΝΟ πρόμπλεμ! Γαμάουα διακοπές θα πάμε φέτος το καλοκαίρι. Φιλοξενούμενοι σε σπίτια φίλων. Ή με σκηνές και σλίπινγκ μπαγκ κάτω από τα άστρα όπως παλιά. Θα παραδώσουμε και τις άδειες του φουσκωτού, δεν συμφέρει! Μισοτιμής θα μας έρθει να νοικιάσουμε ρεφενέ ένα 8μετρο για να ψαρεύουμε τις τσιπουρίτσες μας και τα φαγκριά μας· να μη μας πιασοκωλιάζουνε στα ουζερί.

ΕΞΩ κάθε βράδυ θα 'μαστε. Θα χορεύουμε, θα φλερτάρουμε, θα φιλιόμαστε. Με τέρμα τα CD κάθε βράδυ, πάρτι στις πλατείες με χύμα κρασί ρεφενέ, μπιρόνια και νόστιμες πίτες που φτιάχνει η γιαγιά. Θα περνάμε πολύ καλύτερα!

ΕΙΜΑΣΤΕ πολύ τυχερή γενιά. Διότι μας γουστάρουν ακόμη κάτι ωραία κορίτσια, γιατί δεν ζήσαμε πόλεμο. Σιγά μη πεινάσουμε... Βραστούς - βραστούς, θα φάμε τους αστούς!


Ανδρέας Ρουμελιώτης
Ελυθεροτυπία 04-3-2010